- δελεάζει
- δελεάζωenticepres ind mp 2nd sgδελεάζωenticepres ind act 3rd sg
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
δελεάζει
Look at other dictionaries:
εριθεύομαι — ἐριθεύομαι (Α) [έριθος] (αποθ. κυρίως το ενεργ. σπάνιο και μεταγενέστερο) 1. εργάζομαι με μισθό, υπηρετώ κάποιον με αμοιβή 2. με δόλια μέσα επιδιώκω δημόσια θέση, επιζητώντας την επιδοκιμασία τού όχλου («ὅτι ᾑροῦντο τοὺς ἐριθυομένους», Αριστοτ.)… … Dictionary of Greek
εφολκός — ἐφολκός, όν (ΑΜ) το ουδ. ως ουσ. τὸ ἐφολκόν το δόλωμα, αυτό που δελεάζει, που παρασύρει αρχ. || 1. αυτός που προσελκύει, ο προσελκυστικός, ο επαγωγός 2. βραδυκίνητος, νωθρός, βραδύς 3. φρ. «ἐφολκὸς ἐν λόγῳ» αργός, διστακτικός στο να δώσει… … Dictionary of Greek
εύθηρος — εὔθηρος, ον (Α) 1. ο τυχερός στο κυνήγι («εὔθηρος ὀρνέων ἵρηξ», Βάβρ.) 2. (για τον θεό Πάνα) αυτός που παρέχει πετυχημένο κυνήγι («εὐθήρω Πανί προσευξάμενοι») 3. ο κατάλληλος να δελεάζει το θήραμα, ο κατάλληλος για δόλωμα («καὶ ἔστιν εὔθηρα… … Dictionary of Greek
θελξίνους — θελξίνους, ουν και οος, οον (Α) αυτός που θέλγει, που δελεάζει ή καταπραΰνει τον νου. [ΕΤΥΜΟΛ. < θελξι (< θέλγω*) + νους (< νους), πρβλ. βραδύ νους, μικρό νους] … Dictionary of Greek
προκλητικός — ή, ό / προκλητικός, ή, όν, ΝΑ [προκαλῶ] νεοελλ. 1. αυτός που έχει την ιδιότητα να προκαλεί με ερεθιστικούς λόγους ή πράξεις, αυθάδης (α. «προκλητικοί λόγοι» β. «προκλητική συμπεριφορά») 2. αυτός που γίνεται ή φέρεται κατά τρόπο που να δελεάζει, ο … Dictionary of Greek
